சாயங்கால வேளையிலே
சாலையின் ஓரத்திலே
சனங்களின் மத்தியிலே
சங்கமித்து நின்றிருந்தேன்
வானத்து தேவதை ஒருத்தி
வழி தவறி வந்தது போல்
மலர் போன்ற பெண்ணொருத்தி
என்னருகே பூத்து நின்றாள்
மின்னற் பார்வை
என் மீது அவள் பாய்ச்ச
இடி இறங்கியது போல
நான் நின்றேன்
புயல் போன்ற அந்த தென்றல்
என்னை நெருங்கியது
சருகு போன்ற என் மனம்
அதில் நொறுங்கியது
அருகில் வந்தவளை
"அன்பே" என்றேன்
"சொல்" என்றாள்
அவள் பார்வையிலே
உண்மையை சொல்லவா?
தூண்டிலில் சிக்கிய மீனை அறிந்திருக்கிறேன்
ஆனால்,
மீனிடம் சிக்குமாம் தூண்டில் என்று
இன்று தான் உணர்ந்தேன்
உன் மீன் விழி பார்வையில் நான் சிக்கிய போது
தாமரை மொட்டு இதழ் விரித்து மலர்வது போல்
உன் செவ்விதழ் மொட்டு
இதழ் விரித்து மலர்ந்தால்
அது உன் சிரிப்பு என்பேன்
யாம் அறிந்த மொழிகளிலே தமிழை போல
இனிது எங்கும் இல்லை என்று பாரதி சொன்னான்
சத்தியம் என நானும் ஒப்புக்கொள்கிறேன்
உன் தேனிசை குரலில் தமிழை கேட்ட பிறகு
தோட்டத்தில் பூக்களை பார்த்திருகிறேன்
ஆனால், நீர்வீழ்ச்சியிலும் பூக்கள் பூப்பதை
இன்று தான் பார்கிறேன், உன் கூந்தல் அலையில்
பூக்கள் சிக்கியதை பார்த்த பிறகு
புயலாக வந்த காற்று கூட
உன் தாவணியில் பட்டவுடன்
தென்றலாக மாறி சென்றதை
இன்று தான் பார்த்தேன்
இவ்வளவு ஏன்?
காதல் வந்தால்
கட்டெறும்பும் கவிதை பாடும்
என்பதனை
உன்னால் தான் நான் உணர்ந்தேன்
என் மன கதவை
உனக்காக திறந்து விட்டேன்
பதில் சொல்ல
உள்ளே வருவாயா என்றேன்
மௌனம் பேசியது
"இத்தனை அழகு எனக்குண்டு என்பதனை
இதனை நாள் நான் அறியேன்
இன்றதனை அறிந்தபின் தான் நான் உணர்ந்தேன்
எனகேற்றவன் நீயில்லை"
என கூறி விலகி சென்றாள்
ஒ! உலக இளைஞர்களே,
இன்று ஒரு தகவல்
"உண்மை பேசினாலும் தண்டனை"
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக